Ένας βωμός με σύμβολα γραμμικής Α' στην ανασκαφή του Μινωικού ανακτόρου της Ζωμίνθου
Σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια των εργασιών για την ανασκαφή του Μινωικού ανακτόρου στη Ζώμινθο, σε υψόμετρο 1200 μέτρων στην οροσειρά Ψηλορείτη (ή Ίδη) της Κρήτης, που συνεχίζεται από την αρχαιολόγο Δρ. Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη.
«Ενα μεγάλο διοικητικό, πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο, πολυτελής έδρα του ιερατείου του Ιδαίου Αντρου, ήταν αυτό το ανάκτορο» είπε η κυρία Σαπουνά-Σακελλαράκη. «Γιατί η λειτουργία του δεν θα μπορούσε να περιορίζεται μόνο στους τρεις μήνες που, λόγω υψομέτρου, είναι προσβάσιμο. Ετσι, για τον υπόλοιπο χρόνο το ιερατείο ήταν εγκατεστημένο εδώ στη Ζώμινθο» προσθέτει.
Παράλληλα επισημαίνει και τις παραγωγικές λειτουργίες του ανακτόρου, με τα εργαστήρια κεραμικής, μεταλλουργίας και ορείας κρυστάλλου, τα οποία έχουν ήδη αποκαλυφθεί - εκτός φυσικά από την προφανή διαχείριση του φυσικού πλούτου. Ο έλεγχος ωστόσο φαίνεται ότι ανήκε στην Κνωσό. Στον κοντινότερο δρόμο που οδηγεί προς την Ίδη και το Ιδαίον Άντρον, το οποίο λειτουργούσε ως λατρευτικό κέντρο από την εποχή των πρώτων ανακτόρων στην Κρήτη, το ανάκτορο της Ζωμίνθου ελεγχόταν προφανώς από την κυρίαρχη Κνωσό, η οποία είχε υπό την εξουσία της και το ιερό.
Το κτήριο, με πάνω από 55 ισόγειους χώρους, δεύτερο ή και τρίτο σε μεγάλο μέρος του χώρο, αποτελεί το μεγαλύτερο γνωστό οικιστικό κέντρο των μινωικών χρόνων πάνω στα βουνά. Ένας μακρύς διάδρομος μήκους 17,40 μ. (ως το σημείο που έχει φθάσει ως τώρα η ανασκαφή) και πλάτους 1,55 μ. χωρίζει το ανάκτορο σε δύο πτέρυγες, την ανατολική και τη δυτική.
«Όλη η ανατολική πτέρυγα φαίνεται ότι είχε θρησκευτική χρήση» λέει η αρχαιολόγος. Με εμβαδόν άνω των 1.600 τ.μ. το κτίριο είχε κατασκευαστεί στη δυτική πλαγιά ενός χαμηλού λόφου σε θέση που παρέχει τον έλεγχο ολόκληρου του οροπεδίου.
Η έκταση του χώρου ανέρχεται περίπου σε τέσσερα στρέμματα ενώ από τη γεωμαγνητική, που επίσης έγινε το 2013, αποδείχτηκε ότι γύρω από το ανάκτορο υπάρχουν πολλά κτίσματα του οικισμού.
Ο χώρος αυτός είχε εντοπιστεί το 1982 από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Δρ. Γιάννη Σακελλαράκη, ο οποίος ξεκίνησε, όμως, την έρευνα το 2006. Ήταν ανασκαφέας και του Ιδαίου Άντρου και θεωρούσε τη Ζώμινθο, με το προελληνικό όνομα, ως μια "μινωική μοναδικότητα". Μετά το θάνατό του, το 2010, τις ανασκαφές συνέχισε η σύντροφός του Δρ. Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη.
Ο λίθινος βωμός με τα εγχάρακτα σύμβολα της γραμμικής Α' γραφής (ανασκαφή 2013)
Στα πρόσφατα ευρήματα της ανασκαφής του 2013 υπάρχουν διάφορα τελετουργικά αντικείμενα, που αποτελούν τα πρώτα στοιχεία για την αποκάλυψη του είδους των θρησκευτικών τελετουργιών που γίνονταν εκεί πριν 4.000 χρόνια. Ενα απο τα σημαντικότερα ευρήματα ήταν ένας λίθινος βαθμιδωτός βωμός, με αυνήθιστο σχήμα που βρέθηκε καλά προστατευμένος κάτω από ένα πέτρινο τραπέζι που ακουμπά σε τοιχίο. Αποτελείται από τρία βαθμιδωτά επίπεδα που μεγαλώνουν από κάτω προς τα πάνω, με μια κοιλότητα στην άνω επιφάνειά του. Όμως η σπουδαιότητα του βωμού αυτού, της Μινωικής Eποχής, οφείλεται στο γεγονός ότι σε κάθε μία από τις πλευρές του - δώδεκα συνολικά - είναι χαραγμένο και από ένα σύμβολο της Γραμμικής Α γραφής.
«Πρόκειται για έναν τελετουργικό βωμό, εξ ου και οι μικρές διαστάσεις του (20Χ20 εκ.),» εξήγησε η αρχαιολόγος δρ Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη που τον έφερε στο φως κατά την ανασκαφή του τεράστιου κτιριακού συγκροτήματος της Ζωμίνθου.
«Η μελέτη του και η προσπάθεια ανάγνωσης των συμβόλων είναι κάτι που θα απαιτήσει χρόνο και θα γίνει βεβαίως από επιστήμονες, ειδικούς στις μινωικές γραφές, με την ελπίδα ότι μπορεί να αποκαλυφθούν σημαντικά στοιχεία για τις τελετουργίες που ελάμβαναν χώρα σε υψόμετρο 1.200 μ. πριν από 3.500 -4.000 χρόνια. Ο βωμός δεν υπήρξε άλλωστε το μοναδικό τελετουργικό αντικείμενο που αποκαλύφθηκε εφέτος: μια σειρά παραπλήσιων ευρημάτων αποδεικνύει περίτρανα τον ιερό χαρακτήρα του συγκροτήματος, το οποίο πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον χαρακτηρίζεται ως ανάκτορο».
Ο χώρος του θυσιαστηρίου (ανασκαφή 2013)
Ενα δωμάτιο που έκρυβε εντυπωσιακά ευρήματα, τέτοια που μόνο σε ιερά εντοπίζονται, είναι η άλλη σπουδαία ανακάλυψη. Γιατί στη μία γωνία του ένας ημικυκλικός χώρος οριοθετημένος από όρθιες πλάκες έκρυβε πραγματικό θησαυρό: ένα χάλκινο θυμιατήρι με λαβή, δύο χάλκινους διπλούς πελέκεις και έναν μικρότερων διαστάσεων. Ακόμη, δύο απομιμήσεις πελέκεως και ξίφους, επίσης χάλκινα, και κάτω από αυτά πλήθος πήλινων αγγείων. Ολα τελετουργικά αντικείμενα τα οποία η κυρία Σαπουνά-Σακελλαράκη μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Σακελλαράκη είχαν εντοπίσει παλαιότερα στο Ιδαίο Αντρο και στο ιερό κορυφής των Κυθήρων.
Αλλά τα ευρήματα δεν σταματούν εδώ. Μέσα στον χώρο αυτόν βρέθηκε και ένας δεύτερος λίθινος, τελετουργικός βωμός, αρκετά καμένος όμως από τη φωτιά, έτσι ώστε να είναι αδύνατον, επί του παρόντος τουλάχιστον, να διαπιστωθεί αν φέρει και αυτός εγχάρακτα σύμβολα. Τέλος, γύρω-γύρω από το πέτρινο χώρισμα ήταν τοποθετημένα και δόντια αγριόχοιρου, ενώ στο δωμάτιο βρίσκονταν διάσπαρτα κέρατα αίγαγρων και ενός ελαφιού.
«Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό περιβάλλον θυσιαστηρίου» εξηγεί η ανασκαφέας επισημαίνοντας ότι σε αυτό το δωμάτιο εντοπίστηκε, κάτω από το θρανίο, και ο βωμός με τα σύμβολα. Χαρακτηριστικό για τη Ζώμινθο εξάλλου είναι το γεγονός ότι όλα τα τελετουργικά σκεύη έχουν βρεθεί προσεκτικά αποθηκευμένα. «Είχαν έναν θρησκευτικό συντηρητισμό στην Προϊστορική Εποχή, γι' αυτό διατηρούσαν όλα τα τελετουργικά αντικείμενα, ακόμη και των παλαιότερων εποχών, ως ιερά κειμήλια» προσθέτει.
Επιπλέον διευκρινίζει ότι στο κτίριο θα πρέπει να υπήρχαν αρκετοί χώροι θυσιαστηρίου, ενδεχομένως με κάποιες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να καλύπτουν όλες τις τελετουργίες. Η απόδειξη βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο του ανακτόρου, το οποίο διασώζει στη μία πλευρά του ένα υψηλότερο επίπεδο ειδικής χρήσης, ένα είδος βωμού στον οποίο ανεβαίνει κανείς με μικρή κλίμακα.
Ο κίονας (ανασκαφή 2013)
Για πόσα χρόνια μπορεί να διατηρηθεί το ξύλο; Μια απάντηση δίνει το εύρημα που εντοπίστηκε στην άλλη πλευρά του δωματίου των θρανίων και των λίθινων βωμών (ένας τοίχος που δεν κλείνει στις άκρες του διαχωρίζει το δωμάτιο στα δύο). Πρόκειται για τη βάση ενός λίθινου κίονα, τετράγωνου αρχικώς, με διαστάσεις 70Χ100 εκ. πλάτος και 15 ύψος και στη συνέχεια κυλινδρικού (διαμέτρου 55 εκ. και ύψους 17 εκ.) που χρησιμοποιείται ως υποδοχή του ξύλινου κίονα. Σε ύψος περίπου 30 εκ. και με διάμετρο 26,5 εκ. διασώζεται έτσι στη θέση του αυτό το ξύλο, το οποίο οι Μινωίτες είχαν κόψει προφανώς από το βουνό όπου βρίσκονταν και ήταν ονομαστό άλλωστε για την ξυλεία του, προκειμένου να κατασκευάσουν το κτίριο.
Είναι γνωστό εξάλλου ότι με αυτόν τον τρόπο ήταν κατασκευασμένα όλα τα μινωικά ανάκτορα καθώς η χρήση του ξύλου επέτρεπε την ελαφριά ανωδομή ώστε να μπορούν να προσθέσουν δύο και τρεις ορόφους. Το συγκεκριμένο αφαιρέθηκε με τεράστια προσοχή προκειμένου να συντηρηθεί ενώ η κυρία Σαπουνά-Σακελλαράκη μας θυμίζει ότι ένα παρόμοιο εύρημα είχαν φέρει στο φως κατά την ανασκαφή των Αρχανών, στην είσοδο του ανακτόρου.
Σε ένα από τα δωμάτια αυτής της πλευράς βρέθηκε μια πήλινη τριποδική τράπεζα με γαλάζιο κονίαμα ενώ σε ένα άλλο ήρθε στο φως ομάδα χάλκινων αντικειμένων θρησκευτικής χρήσης μεταξύ των οποίων διπλοί πελέκεις, αφιερωματικά εγχειρίδια αλλά και ένα μακρόστενο, χάλκινο αντικείμενο, απροσδιόριστης ακόμη χρήσης, με κρίκο στη μία άκρη του.
Εδώ θα πρέπει να προστεθούν και όλα τα άλλα σπουδαία ευρήματα των τελευταίων χρόνων, όπως τα χάλκινα ειδώλια, το σκήπτρο του ιερέα με τα χαραγμένα φίδια, τα θυμιατήρια, τα χάλκινα εγχειρίδια και τα χάλκινα κύπελλα, τα ρυτά σε σχήμα ζώου, τα κύπελλα κοινωνίας αλλά και πολλά αναθήματα, περόνες και περίαπτα, κοσμήματα, ελάσματα.
Τοιχογραφίες
Τεράστιος είναι ο όγκος των κονιαμάτων που προκύπτουν από την ανασκαφή. Ειδικά μάλιστα οι τοίχοι των δωματίων του άνω ορόφου, όχι μόνο έφεραν καλής ποιότητας κονιάματα, αλλά ήταν και καλά τοιχογραφημένα, όπως διακρίνεται από τα χρώματα που έρχονται στο φως: κόκκινο, κίτρινο και γαλάζιο. Αλλά για τις παραστάσεις θα μπορεί να μιλήσει κανείς μετά τη συντήρηση των τοιχογραφιών - αν και ήδη, σε ένα μικρό τμήμα από αυτές, διακρίνονται ορισμένα κλαδιά και ένα πουλί.
Μια ακόμη πολύτιμη πληροφορία της ανασκαφής εξάλλου προέκυψε από τον καθαρισμό του αύλειου χώρου της βόρειας πλευράς του κτιρίου όπου εντοπίστηκε η αρχή δύο πομπικών διαδρόμων του ανακτόρου.
Ένας ιδιοφυής μινωίτης αρχιτέκτονας
Χτίστηκε με μεγάλους ογκόλιθους μήκους ενός μέτρου και όλα του τα δάπεδα ήταν καλοστρωμένα από ωραίες, μεγάλες πλάκες. Το ανάκτορο της Ζωμίνθου φαίνεται ότι είχε έναν ιδιοφυή αρχιτέκτονα με ιδιαίτερη γνώση της λειτουργίας και της χρήσης των χώρων, όπως λέει η αρχαιολόγος κυρία Εφη Σαπουνά-Σακελλαράκη, η οποία διεξάγει την ανασκαφή.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι χτίστηκε στα προανακτορικά χρόνια (2100-1900 π.Χ.), αφού μέσα στο κτίριο διατηρούνται ως «νησίδες» λείψανα εκείνης της περιόδου τα οποία οι μεταγενέστεροι - στην παλαιοανακτορική περίοδο πλέον - ενσωμάτωσαν στην επόμενη φάση του. Ωστόσο, μετά τον σεισμό του 1700 π.Χ. περίπου, ο οποίος προκάλεσε μεγάλες καταστροφές, το κτίριο εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, οι οποίοι έφυγαν παίρνοντας μαζί τους και τα υπάρχοντά τους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι επέστρεψαν γρήγορα, μέσα σε 30-50 χρόνια το πολύ, και τότε ξανάχτισαν το κτίριο αλλάζοντας σε μικρό βαθμό τη διαρρύθμισή του. Μερικούς αιώνες αργότερα όμως νέος σεισμός επέφερε μεγαλύτερη καταστροφή. Αλλά οι άνθρωποι επέστρεψαν για μία ακόμη φορά... και ξαναέχτισαν. Στη συνέχεια ήρθαν οι Μυκηναίοι, ήρθαν οι Ρωμαίοι, μετά οι Βυζαντινοί, οι Ενετοί, οι Τούρκοι, αφήνοντας όλοι τους στη Ζώμινθο τα χνάρια τους, που σε τίποτε όμως δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν εκείνα των πρώτων μινωιτών κατοίκων.
Ανασκαφή 2016 και ψηφιακό μουσείο Ανωγείων
Κατά τη διάρκεια του 2016 συνεχίστηκε η ανασκαφή υπό τη διεύθυνση της κ. Σακελλαράκη με πολυπληθές προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων. Η ανασκαφή έδειξε ότι το κεντρικό κτήριο πριν από την κύρια φάση του (γύρω στο 1750 π.Χ.) η οποία ήταν γνωστη μέχρι μέχρι σήμερα, εκτείνεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο.
Διάδρομοι, κλίμακες, νέες υπόστυλες αίθουσες προστίθενται στους μεγαλοπρεπείς χώρους που είχαν αποκαλυφθεί σε παλαιότερες ανασκαφικές περιόδους και συμπληρώθηκαν φέτος με πολύθυρα και φωταγωγούς. Το κτήριο ήταν διώροφο ή τριώροφο σε ορισμένα σημεία. Οι τοίχοι, που διασώζονται σε ύψος από 2.5 έως 3 μέτρα, είναι τοιχογραφημένοι.
Βρέθηκαν αίθουσες συγκεντρώσεων που φέρουν περιμετρικά θρανία, στοιχείο που ερμηνεύεται ότι το κτήριο ήταν όχι μόνο χώρος πολυτελούς κατοικίας σημαντικών προσώπων της δυναστείας της Κνωσού, αλλά και χώρος θρησκευτικών συγκεντρώσεων κατά τις εποχές του χρόνου που το γειτονικό διεθνές θρησκευτικό κέντρο του Ιδαίου Άντρου δεν ήταν προσιτό, λόγω καιρικών συνθηκών. Το πλήθος των αντικειμένων, χάλκινα θρησκευτικά αντικείμενα, όπως διπλοί πελέκεις, θυμιατήρια και άλλα αντικείμενα, δηλώνουν την θρησκευτική χρήση του χώρου αυτού.
Αφιερώματα όπως σφραγίδες (οι φετινές ήταν ιδιαίτερα σημαντικές με παράσταση «ιερού κόμβου» και σχηματοποιημένου βουκράνιου με ηλιακό δίσκο) τα χάλκινα ειδώλια λατρευτών, χάντρες περιδεραίου, αλλά και άλλα είδη, όπως πήλινα θυμιατήρια, καρποδόχοι και πλήθος ειδικών αγγείων επιβεβαιώνουν την χρήση αυτή.
Οι Μινωίτες που εκμεταλλεύτηκαν τον πλούτο του Ψηλορείτη, είχαν οργανώσει στη Ζώμινθο εργαστήρια παραγωγής κεραμικών έργων, όπως δείχνει το κεραμικό εργαστήριο και ο κλίβανος, τα εργαστήρια επεξεργασίας ορείας κρυστάλλου, υλικού που υπάρχει στην περιοχή και ο μεταλλουργικός κλίβανος, που αποκαλύφθηκε κατά την φετινή ανασκαφική περίοδο. Δεν είναι τυχαίο το πλήθος των χαλκών που βρέθηκαν και φέτος.
Βρέθηκαν, επίσης, αντικείμενα μυκηναϊκών χρόνων, σποραδικά στον χώρο, που δείχνουν τη σχέση με τον μυκηναϊκό οικισμό που αποκαλύφθηκε από τον Γιάννη Σακελαράκη, 100 μέτρα ανατολικότερα, ενώ η χρήση του στους ιστορικούς χρόνους διαπιστώνεται από αρχιτεκτονικά λείψανα (ρωμαϊκά) και κινητά ευρήματα που δηλώνουν τη διαχρονικότητα του χώρου, ακριβώς όπως και του γειτονικού Ιδαίου Άνδρου.
Επειδή δεν υπάρχουν φύλακες, τα ευρήματα της ανασκαφής πηγαίνουν στο Μουσείο Ρεθύμνου. Όμως σε γειτονικό χωριό, στα Ανώγεια, λειτουργεί με τη συνδρομή του Δήμου Ανωγείων ένα πρωτοποριακό ψηφιακό μουσείο που στήθηκε από την Έφη Σαπουνά-Σακελλαράκη και περιλαμβάνει όλη την ιστορία των ανασκαφών της Ζωμίνθου και του Ιδαίου Αντρου. Ειδικότερα, εντός του χώρου έχουν εγκατασταθεί τρείς LCD οθόνες που προβάλουν ντοκιμαντέρ με υλικό οπό τις ανασκαφές του Ιδαίου Άντρου και της Ζωμίνθου, δύο εκθετήρια ολογραμμάτων που αναπαράγουν ψηφιακά αντίγραφα ανασκαφικών ευρημάτων, ένα διαδραστικό τραπέζι που περιέχει ψηφιακές εφαρμογές και εκπαιδευτικά παιχνίδια και μία διαδραστική προβολή αφιερωμένη στα ευρήματα των ανασκαφών. Ιδιαίτερα δε, εντυπωσιακή είναι η κεντρική τρισδιάστατη (3D) προβολή κινηματογραφικών προδιαγραφών, η οποία προβάλει στερεοσκοπικό ντοκιμαντέρ, το οποίο ακολουθεί τη διαδρομή από τα Ανώγεια μέχρι το Ιδαίο Άντρο.
Ο Δήμος Ανωγείων εκτιμά ότι αυτό είναι ένα ισχυρό αναπτυξιακό έργο για την περιοχή, του οποίου τα οφέλη στη κοινωνία θα είναι πολλαπλά. Αυτό συμβαίνει λόγω της άριστης απεικόνισης της περιοχής και ιδιαίτερα με την τόσο σύγχρονη τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε, η οποία καταφέρνει να μεταφέρει τον επισκέπτη με εκπληκτικό τρόπο στη μινωική αρχαιότητα και στο ρόλο που διαδραμάτισε ο Ψηλορείτης και το Ιδαίο Άντρο, στη δημιουργία αυτού του σπουδαίου πολιτισμού.
Παρακάτω είναι διάφορα ευρήματα από τις ανασκαφές του 2013 και 2016.
Πηγές: Το ΒΗΜΑ(www.tovima.gr), Υ.Π.Π.Π.Ο(http://www.yppo.gr), http://www.iefimerida.gr