Χάρτες για την Ατλαντίδα

Περιεχόμενα της σελίδας:

Χάρτης του Αθανάσιου Κίρχερ, ≈ 1669

Χάρτης του Ιγνάτιου Ντονέλλυ,1882

Χάρτες του Πάτροκλου Καμπανάκη, 1891

Χάρτης του εκδοτικού οίκου "BUDGET", 1912

Χάρτης του Βασ. Πάσχου, 1979

Χάρτης του Θεοδ. Πάσχου, 2008

Από τις περιγραφές των αρχαίων, για την θέση και την έκταση της Ατλαντίδας, διάφοροι ατλαντολόγοι συγγραφείς και ερευνητές, γεωγράφοι, χαρτογράφοι, θαλασσοπόροι κ.λ.π. εκπόνησαν χάρτες για την Ατλαντίδα, που τους ονόμασαν "ΆΤΛΑΣ" ή "ΑΤΛΑΝΤΕΣ". Τα διάφορα σχήματα των χαρτών αυτών εντάσσονται σε τρεις κύριες ομάδες.

Η πρώτη, που είναι και επικρατέστερη μέχρι τώρα, παρουσιάζει σχήμα στενόμακρο από Ανατολή προς Δύση, όπως περίπου περιγράφεται από τον Πλάτωνα.

Η δεύτερη ομάδα παρουσιάζει σχήματα κυκλοτετραγωνικά, αστεροειδή και τραπεζοειδή, ογκώδη στο κέντρο Ατλαντικού.

Η τρίτη ομάδα ακολουθεί το σχήμα της υποθαλάσσιας σημερινής οροσειράς που είναι γοργονοειδές, δηλαδή με ουρά, με τμήμα που στενεύει προς το Νότο.

Χάρτης του Αθανάσιου Κίρχερ, γύρω στα 1669 μ.Χ.

Αντιπροσωπευτικός χάρτης της δεύτερης ομάδας, είναι του Γερμανο-Νορμανδού Ιησουίτη ιερέα, ερευνητή και πολυμαθή Αθανάσιου Κίρχερ, που τον δημοσίευσε στο έργο του περί γεωγραφίας «Mundus Subterraneus» που πρωτοεμφανίστηκε στο Αμστερνταμ περίπου το 1669. Ο Κίρχερ τοποθετει την Ατλαντίδα ακριβώς στη μέση του Ατλαντικού μεταξύ Ισπανίας και Αμερικής. Παρατηρούμε στο συγκεκριμένο χάρτη ότι, για ανεξήγητους λόγους, ο Βορράς σημειώνεται προς τα κάτω.

Χάρτης του Αθανάσιου Κίρχερ, προσανατολισμένος με το
Νότο προς τα πάνω. Περιέχεται στο έργο του «Mundus Subterraneus» (≈ 1669 μ.Χ.). 

 Χάρτης του Ιγνάτιου Ντοννέλλυ

Είναι δείγμα της τρίτης ομάδας. Ο Ντοννέλλυ τον δημοσίευσε στο βιβλίο του «Ατλαντίς, ο προκατακλυσμιαίος κόσμος» (Λονδίνο 1882). Στον διπλανό (δεξιά) χάρτη εμφανίζεται η έκταση της Ατλαντίδας επάνω στη Μεσοατλαντική Υποβρύχια Ράχη, στη γεωγραφική θέση των νήσων Αζόρων καθώς και άλλα νησιά και οι συνδέουσες υποβρύχιες οροσειρές (οι διακεκομμένες γραμμές).

Στο ίδιο βιβλίο περιέχεται και δέυτερος χάρτης όπου εμφανίζονται και οι αποικίες της Ατλαντίδας σε όλο τον κόσμο, ενώ ή ίδια η Ατλαντίδα παρουσιάζεται πολλή μικρή στο κέντρο του Ατλαντικού ωκεανού.

(Μ. ΑΤΛ.) Χάρτης της γης, του Ιγνάτιου Ντοννέλλυ με την Ατλαντίδα και τις αποικίες της (σε λευκό χρώμα), περιέχεται στο βιβλίο του, 1882, σ. 295

(Μ. ΑΤΛ.) Χάρτης της Ατλαντίδας με τα νησιά της και τις
συνδέουσες υποβρύχιες οροσειρές, από ηχοβολήσεις
βαθέων υδάτων. Bιβλίο του Ντοννέλυ, 1882, σ. 51 

Χάρτες του Πάτροκλου Καμπανάκη

Εκπονήθηκαν το 1891 και δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του "Η προ του κατακλυσμού Συγκοινωνία των δύο Κόσμων δια της Ατλαντίδος" (Κων/πολη 1893). Είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα της πρώτης μορφής.

Μ. ΑΤΛ.: Ένας από τους χάρτες της Ατλαντίδας του
Πάτροκλου Καμπανάκη (1891). 

Χάρτης του εκδοτικού οίκου "BUDGET" Λονδίνου, 1912

Στην δεύτερη ομάδα ανήκει και ο χάρτης της Ατλαντίδας που φιλοτέχνησε ο εκδοτικός οίκος χαρτών του Λονδίνου "BUDGET" το 1912. Δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ιταλού Gennaro D'Amato "Αρχαιολογικά ντοκουμέντα της Ατλαντίδας, και οι επιπτώσεις στο τομέα των γνώσεων", έκδοση 1924. Το χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα των υδάτινων καναλιών και των ζωνών ξηράς, με τις γέφυρες που σχηματίζουν το "Σταυρό της Ατλαντίδας".

Μ. ΑΤΛ. Χάρτης του εκδοτικού οίκου χαρτών
BUDGET του Λονδίνου (17/11/1912).  

Χάρτης του Βασίλη Πάσχου, ιδρυτή του Μουσείου Ατλαντίδας

Σχεδιάστηκε το 1979 σε ασπρόμαυρη μορφή και είναι αντικείμενο του Μουσείο Ατλαντίδας. Ανήκει στο πρώτο σχήμα. Δημοσιευτηκε στο βιβλίο του Vassilis Paschos με τίτλο «Atlantes, not the Gods, p. 46, 1983, ed. Museum of Atlantis» και επίσης στο περιοδικό «Η Ατλαντίδα, τεύχος 1, σ. 18, Ιούνης 1989».

Όπως φαίνεται στο χάρτη αυτό η έκταση της Ατλαντίδας ακουμπούσε αφ' ενός μεν στις πλευρές της βόρειας μεσο-ατλαντικής κορυφογραμμής αλλά και στο ευρύτερο σημείο αυτής που δημιουργεί ένα οροπέδιο (plataeu), σχηματίζοντας το σημάδι ενός σταυρού με την κορυφογραμμή.

Η Ανατολική πλευρά της Ατλαντίδας βρισκόταν μπροστά από το Γιβραλτάρ και σε μια απόσταση ίση με εκείνη μεταξύ της Κρήτης και της Μάλτας.

Η δυτική πλευρά και το κεντρικό τμήμα της έκτασής της βρίσκονταν στη θάλασσα των Σαργασσών.

Η Δυτική πλευρά της διαβρέχονταν από το μεγάλο ρεύμα του κόλπου που σχηματίζεται μεταξύ Βόρειας και Νότιας Αμερικής, μπροστά από τη διώρυγα του Παναμά.

Σύμφωνα με την ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία υπήρχαν και άλλα νησιά μεταξύ του κύριου νησιού της Ατλαντίδας και της Ευρώπης ή του καναλιού του Παναμά.

Τέτοια μυθικά νησιά θα μπορούσαν να ήταν: η Γοργονία, η Τριτωνίδα, η Αμαζονία, η Ερύθεια, της Καλυψώ, το Γκάντιρ (Gadeirus), η Κίρκι, τα επτά νησιά των Πλειάδων (ή των Εσπερίδων, οι επτά κόρες του Άτλαντα), το νησί των Υπερβορείων και πολλά μικρότερα νησιά.

(Μ. Ατλ.): Χάρτης της Ατλαντίδας του Βασ.Πάσχου,
με βάση τα στοιχεία του Όμηρου, του Πλάτωνα,
του γεωγράφου Μάρκελλου κλπ., Αθήνα 1979.

 Χάρτης του Θεόδωρου Πάσχου

Σχεδιάστηκε το 2008 για να συμμετάσχω στο 2ο Διεθνές Συνέδριο για την Ατλαντίδα που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 10 και 11 Νοεμβρίου 2008. Δημοσιεύθηκε στο τόμο των Πρακτικών του Συνεδρίου «Proceedings of the 2nd International Conference on Atlantis Hypothesis, p. 543-556».

Ο Θ. Πάσχος χρησιμοποίησε ως πρότυπο τον Α/Μ χάρτη του Βασ. Πάσχου (του 1979), τον μετέτρεψε σε έγχρωμη ψηφιακή μορφή και τοποθέτησε την έκταση του νησιού, επάνω σε δορυφορικό χάρτη της Google Earth σε συγκεκριμμένες συντεταγμένες, παίρνοντας υπόψη τα γεωλογικά, τοπογραφικά και βαθυμετρικά δεδομένα γύρω από την Μεσο-Ατλαντική υποβρύχια οροσειρά. Στο χάρτη αυτό φαίνεται η Ατλαντίδα να απλώνεται σε γεωγραφικό πλάτος (από Ν. σε Β.) περίπου μεταξύ N29⁰ και N43⁰ και σε γωγραφικό μήκος (από Α. σε Δ.) μεταξύ W20⁰ και W50⁰. Στο χάρτη αυτό δεν φαίνονται τα μικρότερα «μυθικά» νησιά που ήταν συγγενικά με τους Άτλαντες.

Μερικές γεωγραφικές περιοχές που καλύπτει η έκταση αυτή είναι το οροπέδιο των Αζορών επάνω στη οροσειρά και επιπλέον όλα τα απομείνοντα ενιά ηφαιστειογενή νησιά του αρχιπέλαγους των Αζορών. Είναι η μοναδική τοποθεσία στο Β. Ατλαντικό που μπορεί να καλύψει το μέγεθος της έκτασης της Ατλαντίδας που έδωσε ο Πλάτων και επιπλέον έχει αποδειχθεί γεωλογικά οτι το τμήμα αυτό της οροσειρας παλιότερα βρισκόταν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

(Μ. Ατλ.): Χάρτης της Ατλαντίδας του Θεόδ. Πάσχου.
Δημοσιεύθηκε στα πρακτικά του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου
για την Ατλαντίδα, Αθήνα 2008.