Ο μύθος της Ατλαντίδας δεν τερματίστηκε με το έργο του Πλάτωνα, ούτε περιορίσθηκε στα ρεαλιστικά πλαίσια που του είχε δόσει ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος.
Στα αποκρυφιστικά βιβλία, οι αναφορές για την ύπαρξη και καταστροφή της Ατλαντίδας εμφανίστηκαν περίπου το 1800 μ.Χ.
Στην περίοδο της Αναγέννησης υπήρχε ένας μύθος ότι η αλχημεία, η μαγεία και η αστρολογία γεννήθηκαν στους μυστηριώδους ναούς της Ατλαντίδας, όπου εκεί πρώτα ο άνθρωπος ξεκίνησε να ψάχνει τους τρόπους για τη μετατροπή των συνηθισμένων μετάλλων σε χρυσό και ασήμι.
Αργότερα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ο μύθος της Ατλαντίδας άρχισε να γίνεται κύρια διδασκαλία των θεοσοφιστών, ανθρωποσοφιστών και όλων των άλλων αποκρυφιστών.
Ο J.Bramwell το 1937 στο βιβλίο του “Lost Atlantis” επισημαίνει την ενότητα των εννοιών και ιδεών στις περισσότερες από τις ποικιλίες του μοντέρνου αποκρυφισμού. Η εξήγηση λέει είναι ότι όλα τα δεδομένα των ενδείξεων τους πηγάζουν από την ίδια πηγή, από τα αρχαία βιβλία της Ινδίας τα οποία ένας αμύητος δεν μπορεί να κατανοήσει, που διατηρούνται κρυφά σε υπόγεια ναών στην Ινδία.
Στη πραγματικότητα όμως οι πηγές τους είναι οι εργασίες μερικών εξεχόντων αποκρυφιστών. Η Μπλαβάτσκι, ο Μάνζι, ο Σκοτ Έλλιοτ, ο Στάινερ, ο Φέλον (W. P. Phelon) είναι μερικοί από αυτούς. Στο παρακάτω πίνακα φαίνεται με χρονολογική σειρά το εργο μερικών εξεχόντων αποκρυφιστών-μυστικιστών συγγραφέων που διατύπωσαν διάφορες θεωρίες για την ύπαρξη και καταστροφή της χώρας των Ατλάντων.