η Ατλαντίς κατά την Μπλαβάτσκι

H Μπλαβάτσκυ, oι θεοσοφιστές και οι ανθρωποσοφιστές

Εξέχοντα ρόλο στη δημιουργία του αποκρυφιστικού μύθου της Ατλαντίδας έπαιξε η Helena Petrovna Blavatsky (1831-1891). H Μπλαβάτσκυ γεννήθηκε στη Ρωσία αλλά τον περισσότερο καιρό της τον πέρασε στο εξωτερικό ταξιδεύοντας επανειλημμένα στην Ινδία. Το 1875 στη Ν. Υόρκη, συνίδρυσε τη «Θεοσοφική Εταιρεία» με τους δυο φίλους της, τον Αμερικανό συνταγματάρχη Steel Olcott και τον εσωτεριστή-μυστικιστή William  Judge. Ενώ το 1885 επέστρεψε στο Λονδίνο όπου ίδρυσε παράρτημα της Εταιρείας που ονόμασε  "Στοά Λονδίνου". Εν τω μεταξύ το 1880 είχε ξαναπάει στην Ινδία μαζί με τον Olcott όπου συνεργάσθηκαν με ένα Ινδουιστικό μεταρυθμιστικό κίινημα και ασπάσθηκαν των Βουδισμό.

Η Μπλαβάτσκυ περιέγραψε τη Θεοσοφία ως «τη σύνθεση της επιστήμης, της θρησκείας και της φιλοσοφίας», διακηρύσσοντας ότι αναβιώνει μια «Αρχαία Σοφία» που εδράζεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου. Και σύνδεσε την θεοσοφία με τον Ερμητισμό και τον Νεοπλατωνισμό

Η δουλειά της, όπως αποδείχθηκε μεταγενέστερα, αποτελούνταν από τεχνάσματα, και κατηγορήθηκε ότι παρήγαγε δόλια παραφυσικά φαινόμενα. Οι κριτικοί την αποκαλούσαν τυχοδιώκτρια και τσαρλατάνο ενώ οι οπαδοί της την χαρακτήριζαν "φωτισμένη σοφή".

Το 1888 εξέδωσε στο Λονδίνο το κυριότερο έργο της “The Secret Doctrine” (Το Μυστικό Δόγμα) σε τρεις τόμους (Κοσμογονία, Ανθρωπογένεση, Εσωτερισμός) που μεταφράστηκαν στις περισσότερες γλώσσες.

Έγραφε οτι ο Ατλάντιος λαός ήταν απόγονος παλιότερης ηπείρου γνωστής ως Μου ή Λεμούρια , και αποτελούσε την Τέταρτη Αρχική Φυλή της ανθρωπότητας, ενώ οι Λεμούριοι εκπροσωπούσαν τη Τρίτη Φυλή.

Η Μπλαβάτσκυ ισχυρίστηκε ότι οι πηγές της ήταν το "βιβλίο του Ζιανγκ" ("The Book of Dzyan"), που το διάβασε με τη βοήθεια της διαίσθησης (μαντικής) και άλλων απόκρυφων μεθόδων, για το οποίο υποτίθετο ότι υπάρχουν μόνο ολίγα αντίτυπα, τα οποία όμως είναι αδύνατο να αποκτηθούν. Ένα υποτίθετο ότι υπάρχει σ΄ ένα μοναστήρι του Θιβέτ, και άλλο στο Βατικανό, το οποίο φυλάσσεται στενά. Αλλά κυριολεκτώντας δεν υπήρχαν άμεσες αναφορές στη καταστροφή της Ατλαντίδας.

Γενικότερα οι Θεοσοφιστές ισχυρίζονταν ότι ήταν απόγονοι των Αρίων και ότι οι Άριοι προέρχονταν αρχικά από την Ατλαντίδα. Η Ατλαντίδα και η Λεμούρια (την ονόμαζαν επίσης "Mu") ήταν ήπειροι στον Ατλαντικό και στον Ειρηνικό ωκεανό, αντίστοιχα, που υποτίθεται ότι καταστράφηκαν σε μεγάλες καταστροφές στις προϊστορικές ημέρες και βυθίστηκαν κάτω από τη θάλασσα. Λέγεται ότι ήταν πολύ προηγμένοι πολιτισμοί, ικανοί για πολλά πράγματα που δεν ήταν δυνατά στις επόμενες μέρες.

Οι "Aνθρωποσοφιστές", ευρωπαϊκό παρακλάδι του θεοσοφισμού, αναφέρονται στα Ακασσικά Aρχεία (Chronicles of Akasha) λέγοντας ότι είναι μια καταγραφή μιας μυστικής παράδοσης της ιστορικής γνώσης. Ισχυρίζονται ότι η γλώσσα μας μπορεί να δώσει μόνο μια μακρινή ιδέα από αυτό το χρονικό. Σύμφωνα με το αποκρυφιστικό δόγμα οτιδήποτε γίνεται στο κόσμο καταγράφεται στα περιβάλλοντα αντικείμενα ακριβώς όπως το φως επιδρώντας πάνω σε ένα φιλμ μορφοποιεί ένα κρυμμένο είδωλο έως ότου το φιλμ εμφανισθεί. Από τα αποτυπώματα των γεγονότων από τα στρώματα σε αντικείμενα, και με τη βοήθεια της ενόρασης, προσβάσιμα μόνο σε λίγους, στους μυημένους, οι αποκρυφιστές από τα υψηλότερα κλιμάκια είναι σε θέση να δουν φωτογραφίες από το παρελθόν και να ξεκαθαρίσουν το περιεχόμενό τους.

Ο μύθος της Ατλαντίδας είναι μόνο ένα τμήμα από αυτό το Ακκασικό Χρονικό. Εκπρόσωπος του ρεύματος αυτού ήταν ο Γερμανός Rudolf Steiner ο οποίος ισχυριζόταν ότι μέσω των ακασικών αρχείων γνώρισε ότι οι Άτλαντες ήταν πράγματι απόγονοι της Μου και κατείχαν θαυμαστη τεχνολογία, όμως επικοινωνούσαν μεταξύ τους δια της γραφής και όχι τηλεπαθητικά όπως συνέβαινε με τους προγόνους τους.

Ο πληρέστερος αποκρυφιστικός μύθος για την Ατλαντίδα δημοσιεύθηκε το 1896 από τον Σκοτ-Ελλιοτ (W. Scott-Elliot) και κατόπιν από τον Μάνζι (M. Manzi), οι οποίοι, ενίσχυσαν το μύθο της Ατλαντίδας του Ντονέλλυ και της Μπλαβάτσκυ, ως πυρήνα πολιτισμού και ιδιαίτερα της μαγείας.

Ο χάρτης, στην εικόνα 1, προερχόμενος από τη γαλλική έκδοση του έργου του Scott-Elliot, δείχνει την επιφάνεια της γης όπως πίστευε ότι ήταν πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, στο σημείο που η φυλή των Ατλάντων βρισκόταν στο απόγειό της και πριν ο εσωτερικός πόλεμος επιφέρει τη πρώτη μεγάλη βύθιση πριν από 800.000 χρόνια. Η ήπειρος της Ατλαντίδας, με κόκκινο, εκτεινόταν από ακριβώς ανατολικά της Ισλανδίας μέχρι κοντά στο σημερινό Ρίο ντε Τζανέιρο. Η Λεμούρια έχει πράσινο χρώμα, όπως και τα απομεινάρια της Υπερβόρειας, μιας βόρειας γης, που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο.