η Ατλαντίς του Ιγνάτιου Ντόνελλυ

Ιγνάτιος Ντόνελλυ: η "Καινή Διαθήκη" του Ατλαντισμού

Αν αναλύσουμε σαν σύνολο την εσωτερική παράδοση για την Ατλαντίδα διαπιστώνουμε ότι πολλά προέρχονται από το βιβλίο του Ιγνάτιου Ντονέλυ «Atlantis, the Antediluvian World» (Ατλαντίδα, ο Προκατακλυσμιαίος Κόσμος), 1882, το οποίο εκδόθηκε περίπου δεκαπέντε χρόνια πριν από το έργο του Σκοττ-Ελλιοτ, αλλά και από τις ουτοπικές νουβέλες (utopian novels) του Bulwer-Lytton (1803-1875).

Ο Ιγνάτιος Ντόνελλυ (1831 - 1901) γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1831 και ήταν ένας νεαρός δικηγόρος με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Με τη συγγραφική του δουλειά θεωρείται ο πρωτοπόρος της Ατλαντικής σκέψης και "πατέρας" όλων των αποκρυφιστών ατλαντολόγων των τελευταίων τριών αιώνων. Πρόσθεσε πολλά μπαρόκ στοιχεία σε όλο το φάσμα της Ατλαντίδας του Πλάτωνα. Δικαίως έγινε η Καινη διαθήκη του Ατλαντισμού, εφόσον βεβαια θεωρήσουμε ότι ο Πλάτων αποτελεί τη Παλιά Διαθήκη.

Τώρα η Ατλαντίδα γίνεται η πηγή πολιτισμού για όλο το κόσμο, σχηματίζοντας αποικίες παντού. Οι θεοί των αρχαίων λαών προέκυψαν από τους Άτλαντες βασιλείς και ήρωες, η γλώσσα των Ατλάντων γέννησε τις υπόλοιπες γλώσσες. Αποτελούσε τη κοιτίδα της Άρειας και Ινδοευρωπαϊκής φυλής, ενω η κυριότερη της αποικία ήταν η Αίγυπτος.
Η ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ ΤΗς ΑΙΓΎΠΤΟΥ και του ΠΕΡΟΎ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΎΟΥΝ την πηγαία θρησκεία-πίστη των Ατλάντων που ήταν ηλιο-λατρευτική. Η Ατλαντίδα ήταν το πρώτο έθνος στο οποίο οι άνθρωποι αναπτύχθηκαν από το στάδιο του βαρβαρισμού στον πολιτισμό.

Ο Ντόνελλυ συμφωνεί με τη θέση της στον Ατλαντικό απέναντι από το στόμιο του Γιβραλτάρ όπως έλεγε και ο Πλάτων. Όμως, δίνοντας τελείως καινούργια χαρακτηριστικά στην Ατλαντίδα του Πλάτωνα και άλλων αρχαίων συγγραφέων, ξεφεύγει παρασάγκας απ' αυτούς και πλάθει τον σύγχρονο μύθο. 

 Στο έργο του βρίσκονται συγκεντρωμένες μαρτυρίες απ' όλους τους τομείς της επιστήμης που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη μιας βυθισμένης ηπείρου στη θέση ακριβώς που την τοποθετούσε ο Πλάτωνας: στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Για παράδειγμα, σε έργα βοτανολογίας και ζωολογίας, σχετικά με την κατανομή των φυτών και των ζώων στον πλανήτη, αναφέρεται ότι αυτή δεν μπορεί να ερμηνευτεί με την παρούσα διάταξη των ηπείρων και εκφράζεται η υπόθεση ότι κάποια ζώνη ξηράς πρέπει να υπήρχε στη θέση του Ατλαντικού Ωκεανού.

Αλλά τα σημαντικότερα επιχειρήματα ο Ντόνελλυ τα βρήκε στην ύπαρξη μεγάλων ομοιοτήτων ανάμεσα σε πολιτισμούς που απέχουν υπερβολικά μεταξύ τους τοπικά και χρονικά και οι οποίες ομοιότητες δεν μπορούν να εξηγηθούν σαν απλή σύμπτωση. Οι μύθοι για τον Κατακλυσμό, για παράδειγμα, των λαών της Άπω Ανατολής, των Ινδιάνων της Αμερικής και των αρχαίων πολιτισμών της Μέσης Ανατολής παρουσιάζουν ομοιότητες που δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες. Η μόνη πιθανή ερμηνεία είναι ότι είχαν μια κοινή πηγή, τη χαμένη ήπειρο Ατλαντίδα απ' όπου ξεπήδησε ο μύθος του κατακλυσμού και διαδόθηκε στον κόσμο μέσω των επιζώντων της καταστροφής.
Επιπλέον στο βιβλίο του ισχυρίζεται ότι ο Μεγάλος Κατακλυσμός του Νώε που περιγράφεται στην Εβραϊκή Βίβλο ήταν ό ίδιος κατακλυσμός που βύθισε την Ατλαντίδα (που περιγράφεται στους διαλόγους Κριτίας και Τίμαιος του Πλάτωνα), διότι συμφωνούν σε πολλές σημαντικές λεπτομέρεις μεταξύ τους.

Τέτοιες ομοιότητες υπάρχουν παντού στους θρύλους, τις παραδόσεις, τα σύμβολα, τις αρχιτεκτονικές κατασκευές -όπως για παράδειγμα οι πυραμίδες της Αιγύπτου και του Τεοτιχουακάν στο Μεξικό, ακόμα και στη γλώσσα.

Η κινέζικη λέξη για το τούβλο για παράδειγμα, ήταν κου και η χαλδαϊκή ήταν κε. Για τη λέξη ύφασμα και οι δυο χρησιμοποιούσαν τη λέξη σικ.

Ανακαλύπτοντας ότι παραλλαγές μιας μοναδικής γλώσσας απαντώνται από την Ισλανδία μέχρι την Κεϋλάνη, ο Ντόνελλυ γράφει:

«Υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που μπορούν να γεμίσουν ολόκληρες σελίδες για το ότι υπήρχε μια ακόμα αρχαιότερη μητρική γλώσσα... η γλώσσα του Νώε, η γλώσσα της Ατλαντίδας, η γλώσσα της μεγάλης αυτοκρατορίας που αναφέρει ο Πλάτωνας».

 Χάρτης της θέσης της Ατλαντίδας, του Ντονέλλυ

Χάρτης του βασιλείου των Ατλάντων, του Ντονέλλυ